,,Þetta er ekki hvaða ljós sem er sem klýfur myrkrið, heldur ljós af sólu. Ólíkt þvi sem við daglegur veruleiki flestra bíður uppá, þar sem ljós af allskonar gerðum og uppruna keppir um athygli og getu augans, er hér aðeins ein tegund sem tekur yfir, allavega aðeins ein tegund sem er nógu sterk til að skilja eftir sig merki á filmunni. Sólarljósið fellur lögmálsbundið, þó íslenskt veður gefi oft góðar ástæður til að halda að svo sé ekki. Myrkrið víkur, lögmálsbundið fyrir ljósi, og með því að það sker sér för í yfirborð filmunnar, verður ekki aðeins til mynd af náttúrulögmálinu, heldur líka mynd af staðnum þar sem myndavélin er. Aðeins nákvæmlega hér lítur gangur sólar svona út. Hér er því heimurinn mældur með ljósi í myrkri. Hér verður til staðsetning, skilgreind útúr myrkrinu (og orðið nærri því óþægilega stutt í biblíulegt tungumál um myrkur og ljós), er staðsetningin þó ekki aðeins fólgin í gagni sólar heldur verður til mynd, af dökkum formum, trjám og himni.”

– Jóhannes Dagsson
Brot úr texta fyrir sýninguna Almanak