Við ferðumst um Norðausturland í gegnum sögu sem spannar rúma öld. Við stöldrum við og lítum firði, dali, þorp og bæi með augum fólks sem þekkir betur til en nokkur annar. Þetta eru Átthagamálverk sem máluð eru af ást og hlýju, uppfull af tilfinningu fyrir staðháttum og minningum fyrri tíma. Svo vill til að á þessu ferðalagi erum við óvenju heppin með veður! 

Hér munda pensilinn jafnt lærðir listamenn sem sjálfmenntað áhugafólk og skapa verk í persónulegu samtali við staði og minningar. Drifkrafturinn er einlæg löngun til að sýna og segja frá, dýpka tengsl, muna og varðveita, fremur en að takast á við strauma og stefnur í listsögulegu samhengi. Á sýningunni má meðal annars sjá æskuverk þjóðþekktra listamanna auk verka eftir fólk af ólíkum stéttum sem sumt hóf fyrst að mála undir starfslok. Sumir eru ástsælir listamenn í sinni heimabyggð, aðrir einfarar sem hafa farið eigin leiðir í listinni. Verkin sýna heimahaga, æskuslóðir eða staði sem staðið hafa þessum listamönnum nærri. 

Í verkunum er varðveitt saga ólíkra einstaklinga, en á sýningunni eru verk eftir um þrjátíu manns hvaðanæva af Norðausturlandinu. Um leið segja þau sögu einsleits samfélags sem deilir áþekkum örlögum á tímum samfélagsbreytinga. Á tuttugustu öld fluttist fólk af bæjum í þéttbýli og frá landsbyggðinni til höfuðborgarinnar. Þessir búferlaflutningar eru samofnir breytingum á sviði menntunar og menningar, verslunar og þjónustu, atvinnu- og efnahagsþróunar sem og félagslegra tengsla. Átthagamálverkin standa eftir eins og tilraun til þess að hægja á þessari framrás, stöðva tímann, fanga eitthvað áður en það verður um seinan. 

Hvernig tala átthagamálverk til okkar í dag?