Á sýningunni eru verk mæðginanna Kjána og Áslaugar Thorlacius sem eiga það sameiginlegt að vera unnin á pappír sem er kominn til ára sinna, mismikið þó. 

Í teikningum sínum, hvort sem þær eru unnar á gamlan og upplitaðan pappír fundinn í gömlum kjallara í Amsterdam eða á servéttur sem hann krotar á hvar og hvenær sem hann kemst í tæri við þær, fylgir Kjáni innsæinu og eltir augljós eða dulkóðuð hnit í pappírnum. Áslaug sýnir annarsvegar myndir af uppáhaldsstöðum og -andartökum sem hún reynir að fanga með olíulitum og hinsvegar þrykk þar sem hún leikur sér með fjarvídd sem byggist á þéttleika farvans. 

Kjáni útskrifaðist frá myndlistardeild Listaháskóla Íslands vorið 2020 en Áslaug lauk sínu myndlistarnámi árið 1991 frá Myndlista- og handíðaskóla Íslands. Auk starfa við myndlistina vinnur Kjáni í félagsþjónustu fyrir Reykjavíkurborg en Áslaug er skólameistari Myndlistaskólans í Reykjavík.